Door Tommy van Delst / Foto's Nikki Born
Na een korte video waarin tal van artiestennamen die inspiratiebronnen zijn voor dit concert worden getoond, zoals o.a. Donna Summer, Miles Davis, Quincy Jones, Stevie Wonder en Aretha Franklin, wordt er met videobeelden kort teruggeblikt op de vorige succesvolle concerten van The Ladies of Soul. Dit concept dat in 2012 startte als opvolging van een eerbetoonconcert na het overlijden van Whitney Houston, heeft na een paar jaar van afwezigheid nog niet aan populariteit verloren: de hele Ziggo Dome is tot de nok toe gevuld.
Als ook de vier leading ladies op het meters hoge en meters brede LED-scherm worden geïntroduceerd: Lady E (Edsilia Rombley) Lady T (Trijntje Oosterhuis), Lady B (Berget Lewis) en Lady C (Candy Dulfer), heet een geanimeerde ’greatest showman’-achtige figuur de bezoekers welkom. Jammer, na de authentieke (jeugd-)beelden van de vier powervrouwen, wordt hiermee net even de plank misgeslagen. Waarom is niet alleen een voice-over gebruikt? Of is er een opname gemaakt van een van de bandleden die het gezicht van gastheer kon zijn? Dan gaat de spot achterin de zaal aan en deze vier vedettes lopen door het publiek heen naar voren, naar het podium.
Deze Nederlandse artiesten hebben natuurlijk al meermaals hun bijzondere talent laten horen. Mensen in zowel binnen- als buitenland zijn terecht onder de indruk en dat was ditmaal niet anders. Hoewel allemaal duidelijk anders van klankkleur, past het zeer mooi bij elkaar. Artiesten die (nagenoeg) altijd weten te presteren en ‘leveren’ wat je ervan verwacht, die vallen dan ook nauwelijks te bekritiseren. Met het grootste gemak lijken deze vier hartsvriendinnen iedere noot te raken en tonen ze waarom juist zij op het podium staan, terwijl de rest van Nederland het zingen beter voor onder de douche of op de fiets bewaard.
Ondersteund door de vertrouwde band waarin onder meer de twee broers van Berget spelen: 1 die naast de drummer percussie speelt en de gitarist van dienst, die tevens de rol van bandleider vertolkt. Aangevuld met vier backing vocals, knallen de dames van het podium. Opvallend is dat er veel ‘best of’ wordt gezongen, doordat de meeste liedjes in een medley zijn verwerkt. De momenten dat de the ladies echt met z’n vieren op het podium staan, zijn overigens beperkt. Ze zingen/spelen vooral 1 of 2 liedjes (of medleys) waarna de volgende artiest het overneemt. Individueel zijn ze overigens allemaal wel subliem.
Bij deze uitvoering waren er een aantal gastartiesten, te weten: Gwen Dickey (Voice of Rose Royce), Giovanca, Numidia, Shirma Rouse en Steven (van Battle-of-the bands: Treasure). Robin S. mocht een groots applaus ontvangen. Bij de eerste tonen van Show me love, werd het publiek wild-enthousiast. Sister Sledge ft. Sledgendary maakte er een overtreffende trap van. Bij de klanken van He’s the greatest dancer en Lost in music kon niemand meer rustig blijven, en dan moest de banger We are family nog komen.
Na jaren van afwezigheid was ook zangeres Do weer van de partij. Zij stond namelijk aan de wieg van het concept. Zoals in de inleiding hierboven aangegeven werd er na het overlijden van Whitney Houston een concert als eerbetoon gehouden, wat een jaar later zou worden opgevolgd door The Ladies of Soul. Do zou hier aanvankelijk ook inpassen, maar door haar zwangerschap ging dit niet door. Voor mij zingt de van oorsprong Valkenswaardse zangeres net met iets teveel aspiratie, waardoor haar stem minder binnenkomt dan de andere Nederlandse zangeressen. Maar in haar beleving van de nummers en het overbrengen hiervan doet ze absoluut niet onder.
In een grote show als deze is alleen goede muziek niet meer afdoende. Het oog wil ook wat. Hiervoor is redelijk ‘basic’ gekozen voor een LED-scherm. Het fungeert uitstekend waar het voor is bedoeld. Slechts bij 1 nummer laat het wat unieks zien: een vrouwfiguur dansend bij een wondermooi nummer gezongen door Edsilia. De figuur lijkt te ontstaan uit stof. Bij het dansen van deze digitale animatie volgen stofwolkjes de bewegingen wat een zeer fraai effect geeft. Ook waren er twaalf echte dansers die onder leiding van Virgil Moreno en Victor Arends de show het niveau gaven wat je verwacht bij een groots concert.
Wat mij bij blijft van deze avond is dat niet alleen La Dulfer schittert op het onder de houtblazers vallende instrument: de saxofoon. Trijntje wist er ook aardig mee overweg te kunnen. In de medley waarin de Diva’s bezingen met welke nummers zij als puber voor de spiegel stonden te zingen, speelde Trijntje een aardig mopje mee met Candy. Dit was voor mij een verrassing dat Trijntje hier behoorlijk vaardig op is, want dit deed ze zeker niet onverdienstelijk.
The Ladies of Soul, een heerlijke avond uit met gelijkgestemden. Van twintigers tot zestigers, allen konden worden geamuseerd. Wie van lekker meezingen en meedansen houdt, komt hier zeker aan z’n trekken. Hopelijk hoeven we niet opnieuw drie jaar te wachten tot het volgende concert, want het concept staat als een huis en met zulke artiesten, gun je ze (en jezelf) toch ieder jaar zo’n concert.
gezien 5 april 2025 Ziggo Dome Amsterdam