Pak een punt op de horizon en leg dan het lat even iets hoger dan dat je denkt aan te kunnen, zo doe ik dat.censie – Alex Sijm, Liggen blijven is geen optie
Door Andy Doornhein – foto’s Jan Buteijn Recensie – Alex Sijm, Liggen blijven is geen optie
Als kind heb je maar één droom: later wil ik circusdirecteur worden. Voor Alex Sijm is deze droom werkelijkheid geworden. Dan komt er een moment in zijn leven dat alles verandert en wat dan? Recensie – Alex Sijm, Liggen blijven is geen optie
Dit is extreem kort samengevat waar de voorstelling “Liggen blijven is geen optie” over gaat. Vanavond gaat deze voorstelling in het Polanentheater in première. Voor de voorstelling had ik even de kans om met Alex te praten en toen gebeurde er al iets heel wonderlijks, iets wat de voorstelling voor mij een extra lading zou gaan meegeven. De man die hier in zijn rolstoel naast mij zit, straalt een ondefinieerbaar gevoel uit. Een tastbare positieve energie en rust, en dat een uur voordat je op moet gaan voor je première voorstelling.
De voorstelling begint met een verhaal dat Sijm onderweg is naar huis en plotseling een nat warm gevoel in zijn kruis voelt. Op een zeer openhartige manier vertelt hij over dit eerste moment dat hij geen controle meer over zijn blaas had en eenvoudigweg in zijn broek had geplast. Deze gebeurtenis is het begin van het instappen in de mallemolen van de medische wereld. Recensie – Alex Sijm, Liggen blijven is geen optie
In het Radboudumc in Nijmegen krijgt hij, na verschillende onderzoeken, te horen dat hij HSP heeft. Hereditaire Spastische Paraparese is de volledige naam. Een erfelijke ziekte van het ruggenmerg, een zeldzame neurologische bewegingsstoornis. In Nederland lijden slechts 1500 tot 1700 mensen aan deze ziekte. De ziekte is progressief en is niet te genezen maar slechts met medicijnen te remmen. Deze scène waar Alexandra Alphenaar op stoïcijnse wijze als de specialist van het Radboudumc deze melding aan Sijm doet en Nick van der Heyden, als de partner van Alex, compleet sprakeloos het geheel aanhoort, komt keihard bij mij binnen. Het gevoel van dit gaat een leven compleet op zijn kop zetten is op deze manier zo intens mooi overgebracht.
De draai die Alex hierna aan het geheel geeft, alsof hij nu de hoofdprijs in de Postcodeloterij gewonnen heeft, zit vol sarcastische humor en zet ook meteen de aanzet tot de aanpak van een ander leven in. Een leven waar het bij de pakken neer gaan zitten geen optie is. Zoals eigenlijk alles in het leven van Sijm is gegaan.
Ik word steeds meer het verhaal ingetrokken. Mijn emoties worden alle kanten op gegooid. Sijm weet met zijn performance mij op zoveel verschillende niveaus te raken. De liedjes die Alexandra Alphenaar vertolkt zijn, zeker qua teksten, intens mooi en haar stem versterkt de emotie nog extra. De twee acrobatische scènes met Nick van der Heyden, waar in de eerste scène de rollercoaster van de emotie van het nieuwe leven wordt uitgebeeld en in de tweede het definitieve afscheid van de partner van Alex, zijn zo mooi bedacht en perfect uitgevoerd. Emoties zonder woorden.
Als Van der Heyden balancerend op een fel rode bal, langzaam achteruit van het toneel verdwijnt, zit ik hoog in mijn persoonlijk gevoel. Wat is dit mooi uitgebeeld. De tragiek van dat moment zorgt voor een ijskoude stilte in de zaal. Maar ook hier geeft Sijm weer een komische draai aan. Zo worden continu de emoties gestimuleerd. Het leven is niet altijd makkelijk, maar er is wel altijd een uitweg. Pak problemen meteen aan dan koop je tijd om het goed op te lossen. De voorstelling blijft op deze manier mooi in balans en wordt zeker geen opsomming van treurnis. Het tegenovergestelde gebeurt juist. Ondanks de beladen emoties, zit ook ik vol met positieve energie en heb ik een nieuw inzicht in mijn eigen leven gekregen.
Zodra Alex Sijm aan het slot van de voorstelling begint, komen bij mij de emoties los en laat ik mijn tranen de vrije loop. Een vraag die ontzettend vaak aan hem gesteld wordt is, “Hoe doe je dat, Alex?” dan geeft hij daar het volgende antwoord op: “Ik pak een punt aan de horizon, dan neem ik een lat, die lat leg ik net iets hoger dan ik denk aan te kunnen.” "Deze lat leg ik dan telkens een stukje hoger en zo bereik ik mijn doel”
Toen Sijms zijn droom om circusdirecteur ging waarmaken heeft hij aan Aad Ouborg (Princess) zijn missie moeten vertellen. Hij zei "Ik wil inspirerende voorstellingen maken." Misschien zouden we allemaal gewoon een missie in het leven moeten hebben en geen doel. Met een missie bereikt je telkens nieuwe doelen.
“Liggen blijven is geen optie” is een prachtige voorstelling over een zeer inspirerend verhaal. Dus…kom op, theaterdirecteuren en programmeurs, geef deze voorstelling een podium want ook jullie publiek zal verrast worden.
Kijk hier voor meer informatie en hier om boek “Liggen blijven is geen optie” te bestellen