Door Robin Peeters / Foto's Backstage Productions
Inspecteur Van In met pensioen? Dat is buiten Backstage Producties gerekend die Herbert Flack kon overtuigen om nog eens zijn leren jas aan te trekken voor een nieuwe ASPE-productie. Mét succes: nog voor de première werden er meer dan 11.000 tickets verkocht en werd er nog een extra voorstelling aangekondigd. Als ze erin slagen mee te gaan in de af en toe wat voorspelbare vertelling, kunnen die ticketkopers zich alleszins opmaken voor een entertainende whodunit in een inventieve setting. De karrenvracht aan rasacteurs geeft het geheel extra glans en zorgt voor een bijzonder geestige voorstelling met een opmerkelijk emotioneel randje.
In ‘ASPE – Moord in de studio’ komt het publiek een opname bijwonen van de zeer succesvolle talkshow ‘Wat een leven!’ met voormalig inspecteur Pieter Van In (Herbert Flack) als special guest. Alles wordt in het werk gesteld om het gevoel te geven dat je daadwerkelijk bij een echte opname aanwezig bent: enkele crewleden brengen het laatste materiaal weg, een aantal “finale checks” worden uitgevoerd en een opwarmer maakt de laatste afspraken met het publiek, een kolfje naar de hand van de sterk timende Sven De Ridder die een heerlijk snedige opmerking richting het nogal makke premièrepubliek afvuurde: “Ge hoort goed wie er betaald heeft en wie niet.”
Het wordt in deze “cold open” duidelijk dat er amper sprake zal zijn van een vierde wand in de voorstelling: het publiek wordt geregeld rechtstreeks aangesproken en vooral in het tweede deel wordt er wel wat inbreng van dit publiek verwacht. Iets dat tijdens de première niet meteen van een leien dakje liep waardoor een goed op dreef zijnde Bert Verbeke (als inspecteur De Swaef) alsnog uit zijn lood werd geslagen en het zichtbaar moeilijk kreeg om zich te blijven focussen op de ontplooiende verhaallijnen. Het was hier dat Herbert Flack het even overnam van Verbeke om het publiek bij de les te krijgen en zo de broodnodige respons alsnog op gang te laten komen. Het was alsof Van In opnieuw De Swaef onder zijn hoede nam om zijn pupil de ademruimte te geven om zich te herpakken. Het Flack-effect op het publiek is immers in deze ‘ASPE – Moord in de studio’ opnieuw opmerkelijk. Al van bij zijn opkomst wordt Flack getrakteerd op een open doekje van het publiek. Het is niet iedereen gegeven.
Voor en na de publieksopwarming van De Ridder worden de verhoudingen tussen de meeste personages snel gezet: er is duidelijk onenigheid tussen de producent van ‘Wat een leven!’ (Gert Winckelmans) en de regisseur (een impressionante Manou Kersting), de presentatrice (Nathalie Meskens) is een omhooggevallen diva met een “mijn wil is wet”-mentaliteit en de productieassistente (Ruth Beeckmans) is de lopende slaaf voor zowat iedereen, al is vooral de spanning tussen haar en de regisseur te snijden. Zeggen dat er een toxische werksfeer hangt in de studio is in ieder geval een understatement. En wat met de ex-vrouw (Patricia Goemaere) van het uiteindelijke slachtoffer? Want wanneer niet veel later die regisseur dood wordt aangetroffen – door vergiftiging met fentanyl – ontdekt de jonge inspecteur De Swaef, die de leiding heeft over het onderzoek, al gauw dat er veel mensen in de studio rondlopen die belang hebben bij diens dood…
Nadat de eerste schok van de moord door de crew van het televisieprogramma gegaan is – en uiteraard ook door het publiek – maakt de voorstelling enigszins de switch van opname naar theaterstuk. Al blijft het nogal bizar om als opnamepubliek getuige te mogen zijn van de verhoren die in de televisiestudio plaatsvinden. Commissaris Van Nuffel (vertolkt door een héérlijk statige Frans Maas) mag dan nog wel verkondigen dat het publiek getuige is en daardoor de ruimte absoluut niet mag verlaten, het had de logica zelve geweest dat de inspecteurs in alle sereniteit backstage aan de slag zouden gaan terwijl het publiek in de foyer zou kunnen wachten op verdere instructies. In het onderhoudende script van Peter Römer en Frank Van Laecke worden alleszins nog een aantal bochten afgesneden: het politielabo werkt wel érg snel, bij een moord met een hamer verwacht je toch érgens bloedspatten op kleding en de uiteindelijke – vrij voorspelbare en logische – ontknoping gebeurt op een drafje.
Wie hierin mee kan gaan, zal alleszins ook zeer sterke kanten aan het script van Römer en Van Laecke ontdekken. Zo is de voorstelling doorweven met humor die de sterrencast van deze ‘ASPE – Moord in de studio’ op formidabele wijze – en aan een soms stevig tempo – de zaal instuurt. Zo is Geert Winckelmans hilarisch als de steeds nerveuzer wordende producent en Nathalie Meskens mag heerlijk bitchy uit de hoek komen en de ene tactloze oneliner na de andere verkondigen.
Het allersterkst wordt het script wanneer de mooie emotionele laag over twee mannen – Van In en Van Nuffel – die moeten toezien dat “hun tijd” stilaan voorbij is, aan de oppervlakte komt. De twee mijmeren over het pensioen, over hoe hun vrouwen uitkijken naar meer tijd met hun mannen, hun toekomstdromen, … Het is die zoektocht naar hun (noodgedwongen) nieuwe plaats in het leven die vaak klein, maar steeds zeer oprecht aanvoelend op het podium wordt gebracht door Flack en Maas. “Ge zijt 70! Wilt ge nu eens aanvaarden dat uw tijd voorbij is,” is daarna zo’n stevige uithaal van De Swaef naar zijn voormalige leermeester. Dat conflict tussen de mentor, die zich moeilijk op de achtergrond kan houden, en de pupil, die maar al te graag wil bewijzen dat hij het alleen kan, is nog zo’n mooie rode draad doorheen de voorstelling en wordt bovendien prachtig gespeeld wordt door Flack en Verbeke.
Maar uiteindelijk draait een whodunit natuurlijk vooral rond het vinden van de dader (of daders?) van de gruwelijke moord(en). Regisseur Jaak Lema slaagt er alleszins in om – binnen het detectiveformat – een vlotte voorstelling op het podium te zetten door de inventieve setting volop te benutten: zo komen de personages op vanuit alle hoeken van de zaal en worden de vele flashbacks scherp gespeeld op de catwalk tussen de twee publiekshelften. Het is dankzij die nabijheid dat de voorstelling de intensiteit, die het door enkele ongeloofwaardige verhaalelementen dreigt te verliezen, weer weet te winnen. Hierdoor is ‘ASPE – Moord in de studio’ nog geen perfecte detectivevoorstelling geworden, maar ze slaagt er alsnog in je meer dan eens op het puntje van je stoel te krijgen. Al is het vooral die emotionele laag over het definitief doorgeven van de fakkel en hoe moeilijk het kan zijn om daarmee om te gaan, die blijft nazinderen.
Info en tickets: www.backstage-producties.be
Gezien op zondag 19 mei 2024 in Play Zuid te Antwerpen.