Door Andy Doornhein - foto's Anne van Zantwijk Recensie – Casa Mia!, een muzikale komedie
Vanavond bevinden we ons op een berg in Taormina op Sicilië. Moeder Lynn (Isa Hoes) en dochter Kyra (Teunie de Brouwer) zijn net aangekomen in de villa Casa Mia! van oma. Oma is ook mee, maar dan als as in een urn. Oma is niet meer, en Lynn en Kyra zijn hier om te beslissen wat er met de vakantievilla moet gebeuren. Kyra en Lynn zijn de afgelopen jaren behoorlijk uit elkaar gegroeid. Lynn is een harde zakenvrouw, terwijl Kyra zich regelmatig vastplakt aan de A12 om te protesteren. Hopelijk brengt de afhandeling van de erfenis deze twee vrouwen weer dichter bij elkaar. Als plotseling de zus van Lynn, Sylvia (Peggy Vrijens), ook in de villa arriveert, worden er een hoop beerputten opengetrokken. Lynn vond het alvast een goed idee om een makelaar het bezit te laten taxeren, een handeling waar de twee andere vrouwen niet blij mee zijn. Wanneer deze makelaar, Gianni (Joe Sinduhije), een zeer bemoeizuchtige man blijkt te zijn, is de chaos compleet. Recensie – Casa Mia!, een muzikale komedie
Al snel worden de onderlinge verschillen tussen moeder en dochter duidelijk. Zelfs de manier waarop ze naar Italië zijn gereisd, is al meer dan genoeg aanleiding om heerlijk tegen elkaar te kibbelen. Er zijn niet veel zaken waar de twee het over eens zijn. De manier waarop dit wordt geuit, brengt constant de lachspieren in beweging. Soms ingetogen, maar over het algemeen moeten deze spieren flink aan het werk. De chemie tussen Hoes en De Brouwer is fantastisch. De teksten van Lucas de Waard zijn vlijmscherp en regelmatig niet voor tere zieltjes bedoeld.
Met Peggy Vrijens gaat de humor in een stroomversnelling. Wat een energie straalt zij uit! Als een ongeleid projectiel knalt zij het verhaal binnen. Joe Sinduhije zet een wel heel bijzondere Italiaanse makelaar neer. Met zijn lange teksten in het “Italiaans” zorgt hij voor flinke verwarring binnen de gebeurtenissen. Langzaam komt zijn karakter tot ontwikkeling en blijkt er ook bij hem meer aan de hand te zijn dan je in eerste instantie zou denken.
Vooral de permanente plotwisselingen maken Casa Mia! een unieke voorstelling. Die wisselingen worden niet alleen veroorzaakt door de vier karakters, maar ook door de omstandigheden en de inbreng van Wim en Ricardo. Een briljant, maar meteen ook absurd idee. Wim is de robotstofzuiger, en Ricardo komt zomaar ineens uit de lucht vallen als een soort alwetende rampenoplosser. Beide apparaten bezitten ook nog eens “menselijke” eigenschappen. In ieder ander verhaal zou ik denken: “Ja hoor…” Maar hier zijn ze een vreselijk leuke toevoeging.
De muzikale onderbrekingen (Joep van Deudekom) geven de scènes telkens een fijn rustpunt. Niet dat ik lekker onderuit kan gaan zitten luisteren, want er gebeurt van alles op het toneel. Wanneer Kyra haar liedje zingt over hoe wij de aarde aan het verpesten zijn, met de suggestie dat al die grijze koppies in de zaal even wat sneller dood kunnen gaan, zie ik bij sommigen in het publiek enige verwarring ontstaan. Ik kan van dit soort teksten geen genoeg krijgen. Het Italiaanse nummer van Gianni, “Mangiare-Mangiare”, waarin de tekst enkel en alleen bestaat uit opsommingen van Italiaanse pasta’s en ingrediënten, bleef nog lang in mijn hoofd hangen. Recensie – Casa Mia!, een muzikale komedie
Het toneelbeeld (decor: Michiel Voet; lichtontwerp: Bart van den Heuvel en Wannes van der Veer) is al net zo verrassend als de plotwisselingen in het verhaal. Het decor bepaalt vooral de plaats van het verhaal, terwijl het lichtontwerp de tijd laat zien. Wanneer de kleuren in het licht steeds roder en intenser worden, voel ik de spanning… gaat alles wel goedkomen? Als in de laatste scène weer “Morte è solo” wordt gezongen, ga ik van het ergste scenario uit.
Casa Mia! is een heerlijke avond ongedwongen lachen om een bizar verhaal met zeer kleurrijke karakters. Fijn dat Isa Hoes na twaalf jaar afwezigheid op het podium weer terug is in het theater.
Klik hier voor de speellijst
Gezien op 14 december 2024 in 't Spant in Bussem