Het huidige jong collectief van DE HOE zorgt met ‘Laurie & Lou’ voor een poëtische en soms trance-opwekkende ervaring door de kundige mix van rockconcert en teksttheater.
Door Robin Peeters / Scènefoto’s: Koen Broos
Sinds 2021 vormen Carine van Bruggen en Mitch Van Landeghem het jong collectief van DE HOE. Met 'Laurie & Lou' nemen ze afscheid van hun tijd bij het gezelschap, en wat een afscheid is het geworden. De voorstelling, geïnspireerd door de levens en muziek van Lou Reed en Laurie Anderson, werd een poëtische en muzikale reis die knap de grens bewandelt tussen rockconcert en teksttheater.
“We zijn allemaal aan het neerstorten, maar we doen het wel samen.”
Centraal in ‘Laurie & Lou’ staat de vraag wat de invloed van mensen kan zijn op elkaar. Hoe kunnen we samen leven? En hoe doen we dat goed? “Wees niet bang, beschik over een goede bullshitdetector en wees zacht”, luidt volgens de jonge makers het antwoord op deze vraag.
In de inleiding op het stuk, die – heel fijn – op Spotify te vinden is, beschouwen van Bruggen en Van Landeghem het stuk als “een oefening in samen landen, samenkomen, afscheid nemen en elkaar redden”. Alle thema’s worden in de voorstelling dan ook mooi verweven door de metafoor van een noodlanding, geïnspireerd door Andersons song ‘From the Air’.
Complementaire karakters
De voorstelling onderzoekt ook de relatie tussen Reed en Anderson, twee zeer verschillende maar complementaire persoonlijkheden: Reed, de drug gebruikende rockster die de zelfkant van de samenleving opzocht, en Anderson, de mildere, avant-gardistische multidisciplinaire kunstenaar.
Van Bruggen: “We wilden weten hoe die twee elkaar dan toch gevonden hebben en hoe hun relatie er dan uit zou hebben gezien.” Zo gaat ‘Laurie & Lou’ over het leven dat ze los van elkaar geleid hebben (dat stopte op het moment dat ze elkaar hebben ontmoet) en over het leven dat ze samen hadden (dat ophield op het moment dat Reed overleed).
Tijdens het stuk gaan de twee elkaar ook regelmatig plagen over het artistieke proces van de andere. Reed wordt erop gewezen dat hij aan de lopende band, soms slechts op een paar minuten tijd, songs schrijft, terwijl Anderson het verwijt krijgt dat ze zichzelf probeert te verschuilen achter haar loopjes en pingeltjes.
Verhalenvertellers op muziek
Mitch Van Landeghem legt in de inleiding uit dat Laurie Anderson eigenlijk toneeltekst op muziek maakt: “In elk nummer vertelt ze je een spannend verhaal, zoals je nog nooit iemand een verhaal hebt horen vertellen. Lou Reed zat in dat opzicht veel dichter bij meer klassieke liedjes, maar ook hij vertelt verhalen in zijn muziek.”
“Hij zag zichzelf ook eerder als auteur, dan als muzikant. Muziek was het medium dat hij nodig had om te vertellen wat hij echt wou vertellen. Als je dat weet, luister je ook anders naar zijn muziek – vind ik – en komt die muziek ook beter tot zijn recht”, vult Van Landeghem aan.
Unieke soundscape en ritmeveranderingen
Van Bruggen (bas, zang, electro) en Van Landeghem (drums, zang, electro) worden bijgestaan door Shane Van Laer (o.a. gitaar). Van Laer creëerde een unieke soundscape die zowel gebaseerd is op als geïnspireerd door de muziek van Reed en Anderson. Het scènebeeld, eveneens ontworpen door Van Laer, doet denken aan een rommelig repetitiekot, compleet met flight cases, plugboxen, glazen en kabels. De keuze hiervoor draagt bij aan de rock-‘n-rollsetting en versterkt de rauwe, ongepolijste sfeer van de voorstelling.
Openen doet ‘Laurie & Lou’ met een krachtige vertolking van ‘Heroin’ van The Velvet Underground, wat meteen de toon zet voor de rest van de avond. De daaropvolgende trage, poëtische monoloog van van Bruggen over heroïnegebruik en de gelijkenis ervan met Reed, brengt het publiek haast in een trance. Niet veel later volgt er een versnelling wanneer Van Landeghem de switch maakt van Lou Reed naar zichzelf en een héérlijke monoloog begint over zijn band met Reeds plaat ‘Transformer’. Hoewel de meeste tempowisselingen goed werken, zijn er momenten waarop de spanningsboog verslapt. Tijdens hun langdradige interpretatie van Andersons ‘Walk The Dog’ keek de vrouw naast mij alleszins al een eerste keer op haar horloge.
Het was een zeldzaam moment waarop ook mijn gedachten wat afdwaalden. ‘Laurie & Lou’ bevat namelijk vooral knappe monologen, dialogen en muzikale intermezzo’s die – meestal – voldoende vaart en geestige spitsvondigheid meekrijgen om 75 minuten lang te boeien zonder pretentieus te worden.
Het was een constante in de voorstelling: hoe de makers concert en theater vakkundig met elkaar mengden tot een geheel dat nagenoeg constant wist te beklijven. Een straf afscheid van Carine van Bruggen en Mitch Van Landeghem als jong collectief van DE HOE.
Info & tickets: www.dehoe.be
Gezien op woensdag 9 oktober 2024 in Kunstencentrum nona in Mechelen.
