Door Andy Doornhein – Foto’s Mieke van der Raay Recensie Aron Elstak – Sidekick
Zijn optreden in de wekelijkse uitzending van *Spijkers met Koppen* zal er absoluut aan hebben bijgedragen: de naam Aron Elstak is in Nederland een stuk bekender geworden de afgelopen tijd. Zag ik zijn voorstelling “Toetje” nog in première gaan in Podium Islemunda in Rotterdam-Zuid, staat Elstak vanavond met de première van “Sidekick” in de kleine zaal van de Goudse Schouwburg.
Sidekick
De domste figuren schreeuwen het hardst. De Trumps, Tates’ en Thierry’s spugen vol zelfvertrouwen hun gif de wereld in. En de mensen met nuance zijn vaak zo genuanceerd dat ze zich niet uitspreken, wachtend tot iemand ze de beurt geeft. Maar die beurt… die gaat nooit komen. Het heeft geen zin om te wachten op Jouw Grote Moment. Of je het wil of niet, dat moment zal je zelf moeten grijpen. Hoe lang wil je je eigen sidekick blijven? Wanneer beken je kleur en pak je de hoofdrol in je eigen leven? Want hoe veel tijd heb je nog in een wereld vol aardverschuivingen, oorlogen en overstromingen? Recensie Aron Elstak – Sidekick
In Sidekick geeft Aron een stem aan de wingman, de plus-1, de pijnboompit naast de carpaccio, de cockblocker. Dat doet hij natuurlijk met innemende liedjes, keiharde grappen en scherpe imitaties. Maar welke sidekick staat hém bij als het hem niet in z’n eentje lukt? In een brandende wereld relativeert hij de grote dingen klein en de kleine dingen groot. Kom het zien en neem vooral je eigen sidekicks mee.
(Bron: website George Visser Productions)
Op het podium staat een wirwar van buizen. Het lijkt op een slordig gemonteerde bouwstelling. Zodra de voorstelling begint, blijkt het bouwwerk een ingenieus LED-verlichtingssysteem te zijn (ontwerp: Omar Elstak). Hier kom ik later nog op terug. Recensie Aron Elstak – Sidekick
De voorstelling begint met een knaller. Elstak zet met de "feestjezus" meteen de zaal in de juiste sfeer en toon. Een hilarische act met een moderne, commerciële Messias – altijd met een serieuze ondertoon, want een Jezus met een donkere huidskleur, kan dat eigenlijk wel?
Zo wordt het publiek de hele avond vermaakt én aan het denken gezet. Een sneeuwpop die blij is met de klimaatveranderingen, een oude bekende die terugkeert, Jacques de Rooy, als televisie host die onderwerpen als seksuele intimidatie en ongewenste intimiteiten op het scherpst van de snede onder de loep neemt.
Elstak zoekt telkens subtiel de grenzen op. Pas als het lachen verstomt, besef ik regelmatig de harde ironie van de teksten. Een briljante vondst is dat zijn vrouw en regisseur Robin Elstak in deze voorstelling een actieve rol heeft gekregen. Haar eerste opkomst is verrassend en origineel en eindigt met een prachtig gedicht over de wereld waarin we nu met z’n allen leven. Ik zie deze samenwerking uitgroeien tot het duo Elstak & Elstak.
De verschillende scènes volgen elkaar in een vlot tempo op, onderbroken door liedjes die uitblinken door prachtige teksten en de mooie stem van Elstak. Pure Nederlandse poëzie op muziek. Het decor is behalve voor het oog mooi, een verhaalversterkend component. Goed bedacht en uitgevoerd. Let er wel op, als je van een podium afspringt, dat de rem er op staat.
De hoeveelheid besproken onderwerpen in deze voorstelling is groot, maar goed gedoseerd. Je gaat in ieder geval met genoeg stof om over na te denken weer naar huis.
Met “Sidekick” maakt Aron Elstak een grote stap vooruit op het cabaretpodium. De voorstelling zit vol met gezonde doses humor, maar bevat ook zeker een belangrijke boodschappen.
Klik hier voor de speellijst
Gezien op 8-11-2024 in de Goudse Schouwburg