Backstage Producties pakt uit met een knap opgefriste, maar toch – als vanouds – oergezellige en warme ‘Annie’. De voltallige cast speelt een glansrol, maar het is Tine Embrechts die de show helemaal steelt met haar onnavolgbare vertolking van Miss Hannigan.
Tine Embrechts steelt show in haast feilloze Annie
Door Robin Peeters / Scènefoto’s: Steven Hendrix
In alle eerlijkheid moet ik toegeven dat ik nooit de allergrootste fan ben geweest van de musical van Charles Strouse, Martin Charnin en Thomas Meehan uit 1977. Ik begreep natuurlijk de aantrekkingskracht van het stroperige verhaal volgeladen met overdreven optimisme, maar ergens had ik altijd een hoop reserves ten aanzien van de titel. Misschien ook omdat het, naar mijn gevoel, een nogal gemakkelijke voorstelling is om als producent mee uit te pakken. ‘Annie’ is immers zo’n sterk merk dat het een eerder risicoloze onderneming wordt en zodoende de show pakweg elke zes jaar – uiteraard in rotatie met ‘Grease’ en ‘The Sound of Music’ – wel ergens in het Nederlandse taalgebied wordt opgevoerd. Vaak op een degelijke manier, waardoor de show terecht volle zalen trekt, maar zelden memorabel genoeg om zich in mijn langetermijngeheugen te nestelen. Recensie Tine Embrechts steelt show in haast feilloze Annie
Je moet echter al een joekel van een cynicus zijn om niet gecharmeerd te worden door de héérlijke versie van ‘Annie’ die Backstage Producties dit weekend in première liet gaan in het Antwerpse Theater Elckerlyc. Wanneer de cast zich langs de gangpaden een weg baant richting podium – iets dat meermaals zal gebeuren om enkele changementen slim op te vangen – en het grootse (en zeer inventieve) decor zich toont, voel je als publiek meteen dat je niet naar een inwisselbare versie van de bekende show aan het kijken bent. Wanneer het geweldige kinderensemble vervolgens een spetterende versie van ‘’t Is een zwaar bestaan’ brengt, zijn al mijn vooroordelen opnieuw weg. Zoveel spelvreugde, zoveel onweerstaanbare energie! Recensie Tine Embrechts steelt show in haast feilloze Annie
En dan moest Tine Embrechts nog op het podium verschijnen als Miss Hannigan en een vertolking van het personage brengen dat zo de geschiedenisboeken in kan. Embrechts zet op weergaloze wijze de rol van de verschrikkelijke bazin van het weeshuis neer. Een vertolking die ergens het midden houdt tussen Medusa uit Disneyfilm ‘The Rescuers’ en Embrechts’ “zatte Melanie” uit ‘De Ideale Wereld’.
Miss Hannigan is in deze ‘Annie’ een nog uitgesprokenere alcoholverslaafde slons die geen kans mist om haar afkeer ten aanzien van de weesmeiden uit te spreken: “Bekken dicht, ik ben aan het zingen!” klonk het hilarisch tijdens het grandioos uitgevoerd ‘Klein gespuis’. Wanneer ze, bij haar eerste ontmoeting met Grace (vertolkt door een verkouden Free Souffriau die daardoor – jammer genoeg – niet veel kracht in haar zangstem kon brengen), uitkraamt dat Annie “Liegt dat ze zuipt en zuipt dat ze liegt! ’t Is een vicieuze cirkel…” besterft het publiek het haast van het lachen. Embrechts speelt de rol met zoveel schwung en gevoel voor komische timing dat de ene lachsalvo na de andere door de zaal schoot. Opmerkelijk is dat ze, ondanks dit alles, toch sympathie weet op te wekken bij het publiek door van Miss Hannigan bovenal een schrijnend, eenzaam figuur te maken. Embrechts grijpt al haar momenten, maar slaagt er tegelijkertijd in om niet alle aandacht naar zich toe te trekken zodat ook de rest van de cast kan schitteren. Recensie Tine Embrechts steelt show in haast feilloze Annie
Pieter Casteleyn en Liesbeth Roose kunnen zo uitpakken als respectievelijk Rooster Hannigan (broer van) en diens scharrel Lilly. Aangevuld met Miss Hannigan, mag het trio in deze versie op een heerlijk cartooneske manier alle schelmenkarikaturen bovenhalen. Van de typische hoog opgetrokken wenkbrauw, wanneer het plan om Warbucks op te lichten zich ontplooit, tot de geestige choreografie van Laurent Flament in ‘Pak de poen’.
Als je naar de namen kijkt die eerder al de roodharige krullenbol vertolkten – o.a. Deborah De Ridder, Lien Van de Kelder, Laura Tesoro, Lotte De Clerck en ene Pommelien Thijs – dan heeft Elise Lagrou, die de titelrol afwisselend met Hanne Lefever vertolkt, grote schoenen te vullen. Lagrou doet het met verve. Ja, het is allemaal met dat tomeloos enthousiast optimisme, maar ze speelt met zoveel ontwapenende flair dat je hier probleemloos in meegaat. Probeer maar eens niet te smelten wanneer Lagrou aan het einde van de voorstelling met een blik vol affectie “Dat is mijn papa!” roept naar Warbucks. Recensie Tine Embrechts steelt show in haast feilloze Annie
Dat die scène zoveel effect heeft, is eveneens te danken aan de knappe vertolking van Lucas Van Den Eynde. De Vlaamse acteur speelt de rol van miljardair Oliver Warbucks met bijzonder veel warmte en een soms aandoenlijke onbeholpenheid. De boog die hij tijdens één song moet maken van stugge miljardair, naar de vaderfiguur die uiteindelijk Annie wil adopteren, weet hij geloofwaardig te brengen.
Het belang van een sterk ensemble valt in ‘Annie’ des te meer op door de vele bijrollen waarvoor de ensembleleden instaan. ‘Met dank aan Herbert Hoover’ is een eerste sprankelend ensemblemoment en later kunnen ook onder meer Charlotte Campion, Kenny Verelst en Kobe Van Herwegen hun talenten tonen.
Niet alleen qua casting, maar ook qua creatieve visie is deze ‘Annie’ een schot in de roos. Regisseurs Jaak Lema en Frank Van Laecke (eindregie) hebben een memorabele voorstelling gecreëerd die vertrouwd aanvoelt, maar eveneens voldoende weet te verrassen. Wat betreft de zichtlijnen voor de jongste theaterbezoekers is Theater Elckerlyc geen ideale zaal om een musical van dit kaliber neer te zetten, maar dat liet de zesjarige aan mijn zijde niet aan haar hart komen. Zij genoot, net zoals haar ouders, van het warme verhaal dat zich prachtig ontvouwde op het podium. En is dat niet éxact wat een uitstekende familiemusical hoort te doen? Recensie Tine Embrechts steelt show in haast feilloze Annie
Meer informatie en tickets: www.backstage-producties.be
Gezien op zondag 19 januari 2025 in Theater Elckerlyc in Antwerpen.