De nieuwste telg in de 'Aspe'-theaterreeks geeft het publiek exact wat het verwacht: intriges, foute sporen en veel Herbert Flack die wederom een glansrol vertolkt. Wie erin slaagt niet al te hard na te denken over wat er zich op het podium ontplooit, wordt getrakteerd op een zeer entertainende avond meespeuren met Van In. Recensie Aspe - Moord in de Nachtclub
Door Robin Peeters / Scènefoto’s: Steven Hendrix
Een echt zorgeloos pensioen wordt Pieter Van In (Herbert Flack) niet gegund. Na een moord in een televisiestudio is de inspecteur op rust nu getuige van een moord in een nachtclub, in deze tweede voorstelling van de ‘Aspe’-theaterreeks. De voormalige inspecteur werd uitgenodigd door louche figuur Walter (Ludo Hoogmartens) voor de opening van Club Paparazzi, de nachtclub die hij samen met zijn broer Hugo (David Cantens) gaat runnen. Van In blijkt in de loop van de voorstelling een hele geschiedenis te hebben met de twee criminelen die hij maar niet voor de rechter wist te krijgen. Recensie Aspe - Moord in de Nachtclub
Play Zuid in Antwerpen vormt opnieuw het decor voor de immersieve voorstelling. De zaal werd getransformeerd tot een actieve nachtclub waarbij je op de pompende beats van o.a. ‘Hot In Here’ (neem dat gerust letterlijk) en ‘P.I.M.P.’ door topless danseressen wordt opgewacht in de naar sigarenrook geurende venue. Het is meteen het enige moment van de beleving dat enigszins 18+ aanvoelt in een verder relatief brave voorstelling voor de opgegeven richtleeftijd. Choqueren is een nogal simpele manier om op effect te spelen en in die val trapt ‘Aspe – Moord in de Nachtclub’ absoluut niet. De nachtclubbeleving zou weliswaar op een andere manier versterkt kunnen worden door vanaf het begin meer gebruik te maken van de vele figuranten of door elke VIP-tafel te voorzien van een ijsemmer met daarin een fles schuimwijn.
Wanneer de schaars geklede danseressen verdwijnen en de muziek opeens stiller staat, start de voorstelling nogal plots met Herbert Flack die vrijwel meteen z’n opwachting maakt als gast bij de opening. Met “Hebt gij geen uur dat ge terug binnen moet zijn in uw rusthuis?” vuurt David Cantens als manager Hugo meteen een venijnige opmerking af in de richting van de gepensioneerde inspecteur.
Cantens weet zich tijdens de voorstelling te ontpoppen tot één van de sterkhouders in de cast wanneer hij de rol van Hugo stelselmatig degoutanter mag vertolken. Recensie Aspe - Moord in de Nachtclub
Op den duur sluipen er kenmerken van Ray Van Mechelen, het door Peter Van Den Begin onsterfelijk gemaakt personage uit de VTM-reeks ‘Matroesjka’s’, in zijn personage met een oneliner als “You can go to the bar. You’re better at glazen spoelen,” wanneer hij, terwijl hij zijn broek opnieuw dichtritst, één van de meisjes uit de nachtclub vanonder zijn bureau vandaan haalt. Sowieso vallen er in het script van Peter Römer en Frank Van Laecke – en dan vooral in het tweede bedrijf – enige gelijkenissen te vinden met die befaamde Vlaamse televisieserie, al blijft ‘Aspe – Moord in de Nachtclub’ een pak minder gewelddadig.
Een kwartiertje verder in de voorstelling neemt Freddy de officiële opening van de club voor zijn rekening wanneer manager Hugo verdwenen lijkt te zijn. Het neefje van de broers wordt heerlijk kortgelont en vol machismo vertolkt door een geweldig spelende Mathias Vergels. Hij kondigt met plezier de eerste paaldanseressen van de avond aan met hun “Sister Act” die onderbroken wordt door het gegil van Nathalie (een minder overtuigende Debbie Crommelinck), het liefje van Freddy. “Hij is dood. Hugo. Hij is vermoord!”, klinkt het uit haar mond waarna commissaris Van Nuffel (Frans Maas) - die het blijkbaar een goed idee vond om op de uitnodiging van de louche eigenaars in te gaan - in smoking op de plaats delict verschijnt. Het levert hem enkele geestige vergelijkingen met “een mislukte James Bond” op. “Ge lijkt nochtans op Sean Connery”, klinkt het plagend bij Van In. Maas mag wederom een statige en stuntelende Van Nuffel op de planken brengen, al dreigt het personage soms in deze knulligheid te verzuipen wanneer een scène met zijn Engels “with hair on” te lang blijft doorgaan.
Op dat gebied is de prestatie van Lien Van den Bossche een pak sterker. Met een consistent accent vertolkt ze op een overtuigende manier de rol van paaldanseres die onder dwang moet werken in de nachtclub. Recensie Aspe - Moord in de Nachtclub
Je zou je uiteraard vragen kunnen stellen of het op de uitnodiging ingaan van commissaris Van Nuffel deontologisch een topidee is. Net zoals je als publiek wel vaker eventjes moet meegaan in het script. Inspecteur De Swaef (prima vertolkt door Niels Destadsbader) staat vast in de stad door een manifestatie, maar de wetsdokter en “de technische” lijken hier geen last van te hebben. Ook het feit dat een volle Play Zuid als getuige aanwezig is, wordt vooral gebruikt als het goed uitkomt voor de plotontwikkeling.
Die publieksparticipatie is natuurlijk één van de belangrijkste gimmicks in een ‘Aspe’-theatervoorstelling. Het publiek heeft immers meer gezien en gehoord dan de inspecteurs waardoor zij cruciaal zijn in het verdere onderzoek. Alleen komt de inbreng van het publiek voor geen meter op gang en is het trekken en sleuren voor Flack en Destadsbader waardoor die laatste – hoewel vaak heerlijk ad rem – blijft steken op ingevingen als “Denkt u misschien dat het Freddy was? Steek dan even uw hand op”. Mogelijk was het beter om een plottwist aan het begin van de tweede akte te verplaatsen naar het einde van de eerste. Tijdens de pauze krijgt het publiek tijd om hierop te broeden zodat aan het begin van het tweede deel de ondervraging van de toeschouwers beter op de gang kan komen. Recensie Aspe - Moord in de Nachtclub
Bij de voorgaande theatervoorstelling van ‘Aspe’ nam Herbert Flack als dé ster van de show de leiding over deze publieksparticipatie waardoor de aanwezigen opeens wél overtuigd werden om mee te denken. In ‘Moord in de Nachtclub’ lukte dit Flack minder goed.
De Vlaamse steracteur leek zich vermoeid door de première te werken waardoor niet alle replieken even vlot leken te komen, iets dat ook bij enkele tegenspelers af en toe het geval leek te zijn.
Bijzonder vervelend werd het wanneer Flack bij een eerste ontknoping een belangrijk rekwisiet in zijn zak vergat te stoppen waardoor de cast tijdens het oponthoud ongemakkelijk op het podium stond te draaien. Destadsbader probeerde alles nog enigszins te redden door zich te richten tot het publiek: “Nog iemand iets te vertellen?” wat vooral met een lachsalvo werd beloond. Het was vooral jammer dat de sterk opgebouwde vaart richting die eerste onthulling helemaal verloren ging. Recensie Aspe - Moord in de Nachtclub
Het opmerkelijkste is dat je het Flack meteen vergeeft. In het spannendere tweede bedrijf is de rasacteur immers ijzersterk wanneer het verhaal een veel persoonlijkere toets krijgt en Van In begint te twijfelen aan zichzelf en aan keuzes in zijn carrière. Het script van Römer en Van Laecke wordt een pak sterker en verrassender waardoor de tandem Flack-Destadsbader op z’n allerbest presteert. Aan het einde van de voorstelling volgt er nog een plottwist – één die ook ik niet had zien aankomen – en slaagt Flack erin om helemaal zijn moment te grijpen.
Een formidabel slot.
Regisseur Manu Jacobs is er alleszins in geslaagd om een bijzonder vlotte, entertainende voorstelling in Play Zuid Antwerpen te ensceneren die de nabijheid van het publiek omarmt. De manco’s die verbonden zijn aan het immersieve concept heeft Jacobs niet geheel kunnen wegwerken, maar wie erin slaagt om mee te gaan in de soms opmerkelijke plotontwikkelingen, zal zich geen seconde vervelen. Recensie Aspe - Moord in de Nachtclub
Info & tickets: www.backstage-producties.be
Gezien op zondag 18 mei 2025 in Play Zuid in Antwerpen.
